To jeden z najpiękniejszych i najciekawszych architektonicznie pomników nagrobnych w Wielkopolsce i nie tylko. Został zaprojektowany przez poznańskiego architekta Stefana Cybichowskiego, a znajdujący się na nim medalion ( relief głowy ks. Wawrzyniaka ) wykonał Władysław Marcinkowski. Obelisk zbudowano z kamienia muszelkowego a otaczającą go kolumnadę – glorietę   ze sztucznego kamienia. Całość została poświęcona 10 listopada 1913 r., a więc dokładnie w 3. rocznicę śmierci ks. prałata Piotra Wawrzyniaka, wielkiego orędownika polskości, posła na Sejm Pruski w Berlinie ( 1894 – 1898 ), proboszcza mogileńskiej fary ( 1898 – 1910 ). „Berliner Tageblatt” napisał w słowie pośmiertnym, że: „zmarł niekoronowany król polski”.

Mauzoleum Ks. Piotra Wawrzyniaka fot. Krzysztof Walczak

Pogrzeb ks. Wawrzyniaka na mogileńskim cmentarzu stał się na owe czasy wielką manifestacją narodową, w której uczestniczyło ponad 12 000 osób z różnych stron ówczesnego zaboru pruskiego i nie tylko.

Piotr Wawrzyniak jest zasłużonym dla Wielkopolski i Kujaw księdzem, który obok posługi kapłańskiej, aktywnie uczestniczył w działalności społecznej, gospodarczej i kulturalno-oświatowej w okresie zaboru pruskiego.

W 1898 roku objął stanowisko proboszcza w parafii św. Jakuba wraz z kościołem przyklasztornym św. Jana w Mogilnie.

W 1907r.,  założył swoisty związek zawodowy księży pod nazwą Unitas, mający zadanie samopomoc finansową, ubezpieczenia, organizację wczasów oraz ochronę czci kapłańskiej. Wówczas to powstał Dom Zdrowia w Zakopanem (Księżówka).

Ks. Wawrzyniak uczył kardynalnych cnót: uczciwości, rzetelności, trzeźwości, pracowitości i miłości bliźniego. Mówił, że Polacy nie zawsze się rodzą z tymi cnotami. Bez nich nie byłoby tak znacznych osiągnięć i efektów.

Umiał przekonywać najważniejsze autorytety dla swych idei, potrafił wznieść się na wyżyny ludzkich możliwości, byle by tylko ukazać Polakom właściwą drogę ku zbliżającej się wolności. Zadaniu temu poświęcił 37 lat swego życia, działając w spółdzielczości.