Świątynia jest widoczna z daleka, dzięki wysokiej zachodniej wieży nakrytej baniastym hełmem z sześcioboczną latarnią. Późnobarokową, drewnianą świątynię wzniesiono w 1786 roku w miejscu poprzedniej (również drewnianej) dzięki staraniom ks. Stanisława Kamińskiego. Jest to kościół orientowany, o konstrukcji zrębowej, w całości oszalowany, na kamiennej podmurówce, z wieżą od zachodu konstrukcji słupowo-ramowej z kruchtą w przyziemiu. 

O Siedlimowie było głośno podczas zaborów, a dokładnie wiosną 1874 roku. Odnaleziono wówczas siedemdziesiąt dziewięć denarów rzymskich! 12 czerwca 1874 roku krakowski dziennik informacyjno-polityczny „Czas” opisywał to sensacyjne znalezisko w małej kujawskiej miejscowości.

 Wyposażenie wnętrza utrzymane jest w stylu barokowo-klasycystycznym, z elementami gotyckimi. Wnętrze zdobi belka tęczowa z wyciętym napisem fundacyjnym, a na niej późnogotycka grupa ukrzyżowania z figurą Ukrzyżowanego przy asyście Maryi i św. Jana (z poł. XV w.). W ołtarzu głównym, z początku budowy świątyni, znajduje się gotycka, łaskami słynąca rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem z ok. 1420–1430 roku. Nad Piękną Madonną, w górnej kondygnacji obraz św. Michała Archanioła wg Rafaela, z początku XX w. Dwa ołtarze boczne barokowo-klasycystyczne z II poł. XVIII w. (w jednym obraz św. Józefa z Dzieciątkiem a w drugim św. Mikołaj – biskup Miry Licyjskiej).

Chór muzyczny wsparty na czterech słupach z prospektem organowym o siedmiu głosach z ok. 1860 roku, zbudowany przez nieznanego organmistrza. 

Warto także zwrócić uwagę na neobarokową ambonę ze starszymi elementami barokowymi, klasycystyczną chrzcielnicę z 1 poł. XIX w., późnobarokowy krucyfiks procesyjny oraz liczne obrazy i rzeźby. 

W kościele znajduje się żeliwna tablica upamiętniająca 200-lecie zwycięstwa Jana III Sobieskiego pod Wiedniem, które obchodzono w 1883 roku (podobne jak w kościele w Kwieciszewie i Wójcinie). 

Na zewnątrz, przed ogrodzeniem kościoła zobaczymy ludową kapliczkę NMP w koronie z Dzieciątkiem.