Skupisko drzew liczące 30 okazów modrzewi w Szczepankowie ma około 170 lat. Wysokość tych długowiecznych drzew iglastych przekracza 20 metrów. Lubią one bardzo nasłonecznione tereny. W 1993 roku zostały usunięte dwa modrzewie z powodu ich uschnięcia, przypuszczalnie przyczyną był niedobór wody. Aleja modrzewiowa w Szczepankowie objęta została ochroną prawną jako pomnik przyrody na podstawie rozporządzenia Wojewody Bydgoskiego z dnia 1 lipca 1991 roku.

Modrzew (Larix) jest długowiecznym drzewem iglastym, jego naturalnym środowiskiem są tereny górskie, ale doskonale zaaklimatyzował się również na terenach nizinnych. Wysokość tego gatunku drzewa może dochodzić nawet do 40 metrów.

Modrzewie mają dość rozłożystą koronę, doskonale radzą sobie w polskim klimacie, lubią miejsca nasłonecznione, są odporne na mrozy (jednak igły opadają na zimę) czy inne zmienne warunki atmosferyczne. Dzięki dużej zawartości żywicy, jego drewno jest twarde i bardzo trwałe, nie ulega łatwo zagrzybieniu czy procesom gnilnym. W Europie występuje kilkanaście gatunków tego drzewa, natomiast w naszym kraju oprócz modrzewia europejskiego rośnie też modrzew polski i modrzew syberyjski. Modrzewie mają ogromne właściwości zdrowotne i  szerokie zastosowanie w medycynie. Wykonywane są z nich syropy czy nalewki. Ten gatunek drzewa pozwala łagodzić zaburzenia układu trawiennego i moczowego, bóle reumatyczne, problemy skórne, infekcje wirusowe, a także wzmacnia układ odpornościowy. Związane ze zdrowiem właściwości modrzewi były znane szczególnie Słowianom od wieków i wykorzystywane w medycynie ludowej. Już średniowieczni mieszkańcy piastowskich ziem traktowali modrzew ze szczególną czcią, wierząc, że dodaje on energii, pozytywnie wpływa na nastrój i wzmacnia siły witalne. Modrzew, według dawnych wierzeń symbolizował młodość i radość życia, a także odnowę i wytrwałość. Leczniczo wykorzystuje się nie całe drzewo lecz młode, jeszcze zielone szyszki i pędy, żywicę, nawet korę i igły (młode pędy zbiera się na początku wiosny do końca kwietnia, szyszki na przełomie maja i czerwca, żywicę od maja do października)